Op 27 september 2021 werd de Keeshondenwereld opgeschrikt met een bericht in de Belgische krant dat er bij een zogenaamde hobbykweker 54 ernstig verwaarloosde honden in beslag waren genomen. Gelukkig werden de honden opgevangen door Dierenplezier
Zennevallei en Dierenasiel Ninove. In België en Nederland kwamen al snel hulpacties op gang. Trimsters uit Maastricht hebben alle honden die bij Zennevalllei zaten de dag na de inbeslagname geschoren. Een enkeling ontkwam aan het scheren, maar bij de meeste
honden was de vacht totaal vervilt en vol met uitwerpselen.
Veronique, de eigenaresse van Zennevallei, heeft nog steeds nachtmerries van deze inbeslagname:
“wij waren ter plaatse voor de inbeslagname, het ergste dat ik ooit gezien had in mijn leven. Ik heb de geur, pikkende ogen, nog altijd als ik eraan denk. De plaatsen waar we honden vingen, die vrouw, enz... Ik droom er nog altijd van, ik kan dit niet vergeten. Zeker niet de eerste hond die die vrouw me gaf, en me zei " doet ze geen pijn , ze wou gisteren niet sterven bij de dierenarts" alsof die honden ooit een dierenarts hadden gezien.. Ik nam de
hond over en ik had gewoon een tumor vast in mijn 2 handen, heb haar direct in de auto van mijn dochter geplaatst , meer dood dan levend, ze is er direct mee vertrokken naar onze dierenarts om haar uit haar lijden te verlossen.”
Uiteindelijk was deze inbeslagname ook de welbekende druppel voor Veronique en is ze helaas gestopt met de opvang.
Die eerste dag werd 1 teef dus onmiddellijkbij de dierenarts geëuthanaseerd omwille van erg uitgebreide en terminale mammatumoren. Een reu werd verzorgd aan ernstige bijtwonden aan beide achterpoten en voor 1 week opgenomen om verdere behandeling mogelijk te maken.
Op 28 september 2021 werden de overige honden ter plekke bij Dierenplezier Zennevallei vzw door de dierenarts gecontroleerd. Alle honden werden gecontroleerd op de aanwezigheid van een chip en klinisch nagekeken. Een oudere reu werd geëuthanaseerd omwille van ondraaglijk lijden door chronische artrose en obesitas. Een andere reu werd geëuthanaseerd omwille van ernstige oogproblemen. Twee honden hadden geen chip,
waaronder een pup van 3-4 maanden. De honden verkeerden allemaal in relatief goede gezondheid maar waren zeer slecht verzorgd en hun vacht zeer slecht onderhouden. Bij alle honden was de vacht te lang, vol klitten en vuiligheid (vooral resten van ontlasting). Alle honden hadden ook een slecht gebit: veel tandplak en tandsteen aanwezig. Er waren enkele teefjes bij met melkkliertumoren.
Alle reuen waren intact, er was 1 reu bij met cryptorchidie. De meeste honden waren ook zeer angstig en anti-sociaal. Ze kenden duidelijk geen sociaal contact met mensen en waren geen manipulatie door mensen gewoon. Er was wel bij geen enkele hond agressie aanwezig.
Bij controle van de paspoorten blijkt dat bij geen enkele hond de vaccinaties correct werden uitgevoerd. All honden werden ter plekke ontvlooid en ontwormt.
Bij Ninove is na een paar maanden nog een teef ingeslapen met blaaskanker.
Bij Zennevallei zijn alle honden naar opvanggezinnen gegaan en na een maand of juridisch getouwtrek werden alle honden vrijgegeven voor adoptie.
Met een aantal adoptiemensen hebben we een besloten facebookgroep opgericht en wat opviel is dat alle honden (op 2 na) een chip hadden en een Europees paspoort. Ook vaccinatiestickers en handtekeningen van dierenartsen waren aanwezig. Dat roept veel vragen op. Hoe kan een dierenarts dit niet gezien hebben? Dit was geen verwaarlozing van een paar weken of maanden. Hoe kan een dierenarts in die vreselijke rotzooi dieren hebben
gechipt en gevaccineerd, zonder dit te melden bij Dierenwelzijn? Of zaten de pups ergens anders en werden ze verkocht. De “kweekster” heeft aan de mensen van de inbeslagname zelf verteld dat ze dat jaar nog pups had verkocht…
Een ander opvallend iets waren de namen in de paspoorten. Zoals de meeste van jullie bekend is moeten de namen van stamboomhonden elk jaar met een bepaalde letter beginnen. Bij praktisch alle honden was dit het geval. Waarom? Als je niet in staat bent voor je dieren te zorgen, ga je je dan druk maken over de letter waarmee de naam moet beginnen?
Iets anders wat opviel was dat er praktisch een hele leeftijdscategorie ontbreekt bij de honden. Er zaten seniorhonden bij, honden van 3-5 jaar en een aantal daartussen maar zover we weten bijna geen honden die geboren zijn tussen 2020 en 2021. Onze Guusje was de enige van december 2020 en er was nog een pup die ergens in mei 2021 geboren moet zijn. Het lijkt me sterk met die aantallen en met zoveel intacte reuen, dat er in ie periode geen nesten geboren zijn. De enige logische conclusie lijkt mij dan dat er pups verkocht zijn in die (corona) periode.
Helaas is er niemand die dit heeft uitgezocht. Niemand die de rol van de dierenarts heeft uitgezocht. Blijkbaar waren er al jaren klachten van stankoverlast en geluidsoverlast door het blaffen. Ook daar is niks mee gedaan.
Het was ook geen geldkwestie, want voer werd in bulk gekocht. En ook zo gevoerd, waardoor een gedeelte van de honden veel te dik was en een gedeelte broodmager.
Waarom kreeg deze persoon zelfs nog 2 honden terug??? Die ze zelf mocht uitzoeken. Het waren niet haar oudste honden die ze terug wilde. Wel een reu en een teef, die gelukkig gecastreerd en gesteriliseerd werden meegegeven. Ze hebben zelfs nog het lef gehad om de dieren zelf bij het asiel op te halen….
Waarom kreeg ze geen boete? Waarom geen verbod op het houden van huisdieren? Voor de mensen die de dieren in die eerste dagen hebben gezien (ik heb ze enkele dagen na de inbeslagname gezien), voor de mensen die de honden in eerste instantie hebben opgevangen en voor de mensen die de honden hebben geadopteerd en nog dagelijks de trauma’s van deze dieren meemaken, is dit onverteerbaar. Er is geen gevoel van
gerechtigheid voor de 54. De volwassen honden zijn vaak nog zeer angstig en ook lichamelijk zijn ze vaak niet in orde. Deze dieren hebben in een hel geleefd en hopelijk gaat iemand ooit nog eens uitzoeken wat er nou precies gebeurd is en waarom er niet eerder werd ingegrepen en waarom er niet zwaarder werd gestraft.
Voor nu zijn we alleen maar blij en dankbaar dat de honden zijn gered en een enorm groot woord van dankbaarheid aan Dierenplezier Zennevallei en Dierenasiel Ninove voor hun goede zorgen.
In Loving Memory Of Andor
Update Guusje
Guusje werd geboren op 28 december 2020. Helaas had ze de pech om geboren te worden in een ware hel. Ze groeide op tussen 53 zwaar verwaarloosde en zwaar getraumatiseerde andere Keeshonden. Gelukkig kwam er op 27 september 2021 een einde aan deze hel toen de honden in beslag genomen werden.
Guusje kwam bij Dierenplezier Zennevallei in de opvang en kwam in een liefdevol opvanggezin terecht waar ook andere honden woonden. Ze kreeg de voorlopige naam Blue.
Toen de Keeshonden eindelijk ter adoptie mochten worden aangeboden, was de verwachting dat Blue snel zou worden geadopteerd. Jonge honden gaan meestal het snelste. Ik had inmiddels veel contact met Veronique van Zennevallei en hoorde dat er weinig mensen reageerden op Blue. In januari 2021 hadden wij afscheid moeten nemen van onze Faye en ik was nog niet klaar voor een hond erbij. Maar Guusje zat inmiddels toch in onze gedachten en toen we van verschillende mensen die haar gezien hadden hoorden dat ze zo leuk was en echt bij ons zou passen hebben we de knoop doorgehakt en gezegd dat we Blue wilden adopteren. En zo werd Blue Guusje!
Op 2 januari 2022 gingen we haar halen. Fons moest werken, maar mijn vriendin Marlene was zo lief om mee te gaan. Lizzie en Quinn gingen ook mee. Lizzie kan nog wel eens lastig zijn met vreemde honden, maar Guusje werd begroet alsof ze haar al jaren kende. Guusje ging zonder problemen mee de auto in en we hebben haar de hele reis van 2 uur niet gehoord. Eenmaal thuis liep ze binnen en dat was het. Ze was thuis! De eerste nacht heeft ze op mijn voeten geslapen. De eerste weken snapte Guusje niet helemaal dat je op
wandelingen je behoefte kan doen en als we dan thuis kwamen van een wandeling ging ze in de tuin haar behoefte doen. Maar na een paar weken viel het kwartje. Op een paar kleine ongelukjes na was ze ook snel zindelijk, Camille van het opvanggezin verdient een grote pluim, want deze honden waren allemaal niet zindelijk toen ze in de opvang kwamen.
Guusje blijkt een hele makkelijke hond en een rasoptimist. Nieuwe dingen maken haar niet bang, integendeel ze is heel nieuwsgierig. Eerste keer dat water zag plonste ze er zonder enige twijfel in en nog steeds zwemt ze graag. Wandelen vindt ze geweldig en ze is ook heel leergierig. Er zijn nog dingen waar we aan moeten werken, want in feite is het een pup van anderhalf jaar. Ze is beste maatjes met Lizzie en Quinn en ze speelt ontzettend graag. Wat opvalt is dat ze zich heel goed alleen kan amuseren met een speeltje. Dat is ongetwijfeld iets wat ze de eerste maanden van haar leven heeft moeten doen. Eigenlijk zijn we best
verbaasd dat ze zo onbevangen is na die eerste traumatische maanden. Ze is wel een kei in het begrijpen van hondengedrag, wat ook niet zo vreemd is als je in zo’n enorme roedel bent opgegroeid. Ze heeft ook totaal geen problemen met andere honden, maar als honden te wild met haar zijn, dan laat ze ook duidelijk en op een correcte manier weten dat ze dat niet wil.
Inmiddels is ze ook wat zwaarder geworden, want ze was mager toen we haar kregen. In de opvang had ze al diverse workmkuren gehad, maar ze had er nog een nodig. Ook is ze behandeld voor Giardia. Haar vacht hoefde niet geschoren toen ze in de opvang kwam, maar was uiteraard niet in een beste conditie. Inmiddels begint ze een prachtige vacht te krijgen. We zijn ontzettend blij dat we Guusje geadopteerd hebben, het is echt een lot uit de loterij!.
Update augustus 2023
In november 2022 werd bij Guusje de diagnose distichiasis gesteld. Dit is een erfelijke oogaandoening waarbij een of meerdere haren groeien op de ooglidrand (Zie kader). In Guusje’s geval groeiden er ontzettend veel haartjes.
Inmiddels zijn de haartjes al 2x weggehaald door middel van coagulatie, het verbranden van de haartjes tot en met de haarwortel. Uiteraard onder narcose. Het is de verwachting dat Guusje nog 1 operatie nodigg heeft om echt verlost te zijn van de haren.
Guusje krijgt sinds kort ook hydrotherapie. Niet alleen goed voor haar bespiering, maar ook goed voor haar zwemtechniek. Die was niet zo best ;) Uiteraard vindt Guusje dit ook weer geweldig!
Een paar maanden geleden hebben we een Embark test laten doen voor Guusje. We waren erg benieuwd naar de inteeltcoëfficiënt (mate van inteelt) en die was geheel in de lijn van verwachting best hoog, namelijk 33%.
Guusje is een heerlijk hondje. Ze ligt erg graag languit op bed, wil overal bij zijn en is nog steeds dol op spelen en speelgoed. Wandelen vindt ze echt geweldig. Maar ze heeft ook een hele goede neus voor wild, dus blijft ze in het bos aan de lijn! Maar ook dat vindt ze geen probleem.
We zijn nog steeds dolgelukkig met Guusje!
Update Pippa
Dit is Pippa! Eén van de wolfskeeshonden die - na het ongelooflijke verhaal van de inbeslagname van 54 Wolfskezen - via Zennevallei bij het warme opvanggezin van An terechtkwam. Begin januari 2022 verhuisde ze naar Lebbeke, bij mij en mijn zoon Nand (10 jaar ondertussen). De eerste dagen waren moeilijk. Pippa kwam niet uit haar mand, at of dronk niet, wou niet naar buiten. Maar met veel geduld van onze kant en steun van opvangmama An kwam het stilletjesaan goed. Pippa is nog steeds een kleine stresskip. Andere honden of andere dieren negeert ze, maar leveren wel nog wat angst op. Wandelen vindt ze ondertussen geweldig en in het natuurgebied doet ze dit zonder leiband. Ze kiest één vertrouwenspersoon, in dit geval ben ik dat, en ze mag er niet aan denken om je uit het oog te verliezen. Zo zal ze altijd in de buurt liggen, bijvoorbeeld als ik kook in de keuken of in de tuin aan het werk ben. Ritjes met de auto, wandelingen aan zee of in het bos, bezoekjes aan de hondenkapper of dierenarts. Ze doet het allemaal met een kleine portie stress, maar ze doet het ongelooflijk flink. Stilaan zijn ook de gekke kanten van Pippa naar boven gekomen. Zo af en toe kan ik haar aan het spelen krijgen. Dan loopt ze een aantal keer van de tuin naar binnen en springt met een boog door de deur. Alles wat wij eten, wil Pippa ook. Dan zit ze naast je in de keuken of aan tafel, maar vooral het geluid van de zak chips kent ze goed. Ze is geen hond die in het water ravot, met de bal speelt of in de zetel komt knuffelen.
Maar dat maakt ons niet uit. Onze lieve Pippa mag op haar eigen manier in alle rust haar
leventje hier verder leiden.
Update Stafke
Stafke hebben we 20 maanden geleden geadopteerd. In het begin wat angstig maar ondertussen al heel wat beter. Van mensen heeft Stafke normaal gezien geen schrik, wel wat vertrouwen winnen maar dat gaat meestal vlug. Van mensen met een bromfiets heeft hij wel schrik. Hij is niet sociaal tegenover andere honden. Met onze andere hond Neilan gaat dit wel. Wandelen doen we in een rustige omgeving, dus met weinig prikkels. Wat er vroeger allemaal gebeurd is weten we natuurlijk niet... We proberen er het beste van te maken. Hij voelt zich nu goed en geniet van alle aandacht en knuffels. We worden er genoeg aan herinnert wanneer hij er om vraagt.
Update Kaylee
Wij (Marco en Natasja) hebben sinds 2000 Keeshonden. Op 12 februari 2022 hebben wij Kaylee (voorheen Miranda) uit Dierenasiel Ninove gehaald. Kaylee is geboren op 22-11-2013. Wij hebben onze keeshonden Joey (7 jaar) en Marlon (4 jaar) meegenomen naar het asiel en er was meteen een klik, zowel met ons als met Joey en Marlon. Ze hebben haar meteen in hun roedel gesloten. Haar vacht is nog niet volledig aangegroeid, maar ze ziet er zeker beter uit als in het begin.
Kaylee krijgt dagelijks medicijnen tegen een traag werkende schildklier en dat gaat heel erg goed. De eerste week hebben we haar ook na laten kijken door onze dierenarts en deze heeft ook bloedonderzoek gedaan om te kijken of de dosering van de schildklier tabletten juist was en omdat hij twijfelde of ze geen Cushing had, gelukkig was de dosering nog goed en heeft ze geen Cushing. Verder kwamen we erachter dat ze een heel slecht gebit had en heeft ze een volledige gebitssanering gehad waarbij er ook verschillende tanden en kiezen getrokken moesten worden. Ook krijgt ze dagelijks blaasdieet omdat ze blaasstenen had, in dierenasiel Ninove is ze daarvoor geopereerd. Kaylee woog in het asiel 30 kilo toen ze daar binnen kwam en inmiddels weegt ze nu 18,6 kg. Ze begint steeds vrijer te worden, echt fantastisch om te zien. Wandelen samen met Joey en Marlon vind ze ook fantastisch. We zijn echt blij dat we Kaylee hebben geadopteerd.
Update (31-7-2023):
We hebben Kaylee nu inmiddels 1,5 jaar in huis en zijn zo trots op haar. Ze is veel vrijer geworden zowel naar ons als naar Joey en Marlon en andere honden en mensen in de
omgeving.
We zijn wel nog steeds met haar onder behandeling bij een dermatoloog voor haar huid.
Door haar te traag werkende schildklier raakt haar huid steeds ontstoken en heeft ze regelmatig antibiotica nodig en we moeten haar een keer per week wassen met Sebodex
shampoo. Haar immuunsysteem reageert vreemd op haar huid. De dermatoloog gaat deze week kijken of ze op een ander medicijn gezet kan worden wat ze levenslang kan krijgen zodat we de ontstoken huid onder controle krijgen. Tevens krijgt ze nu ook een poeder bij elke maaltijd voor haar alvleesklier (pancreas). De schildklier tabletten krijgt ze ook nog steeds en wordt er ieder half jaar bloed geprikt om te kijken of de dosering van zowel de schildkliertabletten als de poeder voor de alvleesklier nog goed is. Inmiddels weegt Kaylee nu rond de 18 kg en is nu goed op gewicht.
Update Kira
Ik ben Marij en ik heb op 21 dec 2021 Kira geadopteerd ,ze was erg bang en durfde niet buiten. Alles was voor haar vreemd en aangezien ik al van 1991 keeshonden heb ken ik het karakter wel goed. Maar dit was voor mij ook nieuw een hondje van bijna 4 jaar opvoeden en alles leren als een pup
.Maar met veel oefenen en zelf laten ontdekken vindt ze wandelen steeds leuker .Ze komt nu zelf als ik haar tuigje pak, normaal rende ze er voor weg. Ze heeft ff een terug slag gehad na de operatie aan haar oogjes 5 weken geleden. Ze had ingegroeide wimpers dus de oogleden moesten worden gelift. Dat is gelukkig allemaal goed gegaan en ze heeft inmiddels de laatste controle gehad. We moeten nog een beetje aan haar soms nog aanwezige angsten werken, maar als we dat kunnen oplossen is het allemaal super met haar. Ze is zo lief en ondeugend, gewoon geweldig. Ik wens iedereen met een geadopteerd hondje van de inbeslagname heel veel geluk en succes.
Update juli 2023
Helaas bleef Kira toch vaker last houden van tranende ogen en zijn we met haar naar een oogspecialist gegaan. Het probleem blijkt te zitten in een paar haartjes in de ooghoeken, maar dat is juist een plek waar je te dicht bij de traanbuis zit en waar je meer schade kan aanrichten dan dat het goed zou doen. Dus hebben we besloten om het zo te laten. Als Kira meer last heeft, kunnen wede ogen zalven. Maar gelukkig heeft ze ook geregeld droge oogjes!
Update Molly & Nessy
Molly (6 jaar) voelt zich elke dag beter in haar vel en beter in haar thuissituatie. Ze weet graag wat er gebeurt en houd je steeds goed in de gaten. Als ze plastic hoort is ze snel bij jou
om een snoepje te krijgen. Ze staat steeds paraat om haar kleine vriend Chico te verdedigen tegen andere honden die op het terrein komen.
Wandelen op straat en/of naar een hondeweide gaan vindt ze niet zo leuk en geeft haar veel stress. Gelukkig heeft ze een prive-bos om elke dag een toertje te doen.
Vreemd bezoek in huis, gaat ze steeds paraat staan om enkele blafjes te laten om je vervolgens te verwelkomen.
Ze is steeds tevreden als Nessy op bezoek komt.
Nessy (11 jaar) geniet ervan om op haar gemakje te leven.
Kleine toertjes wandelen vindt ze fantastisch (langere kan ze niet meer goed aan vanwege artrose) dus als we bv een grote wandeling gaan doen of we zijn op vakantie gaat de bolderkar steeds mee zodat ze er in kan zitten wanneer het niet meer gaat. Qua gezondheidsvlak gaat het slechter mede door haar leeftijd. Ze werd in juli doof verklaard (er zijn
ook botten in je gehoorgang, daar kan ook artrose op komen waardoor ze niet meer zou kunnen horen) we merken dat ze sommige tonen nog kan horen, maar & luisteren & doet ze aan de hand van grote gebaren. Alles gaat volgens een routine.
In de wintermaanden had ze een vuile droge hoest waardoor er dagelijks moet gepuft worden. Eten moet ze (van doggymama) onder begeleiding aangezien ze zich regelmatig kan verslikken waardoor heimlich maneuver soms van pas komt.
We gaan 3 maandelijks naar de osteopaat, dit helpt wel.
Verder is Nessy nog steeds een vrij rustige hond die geniet van aandacht, streeltjes, knuffels,... Dit ook van iedereen, oude mensen op een bankje, kinderen die voorbij lopen.
Update Flor
Op 2 oktober 2021 kwam Flor in ons leven. In een vorig leven was zijn naam Odin en de eerste 6 jaren van zijn leven waren niet zoals het hoort te zijn. Samen met 53 andere lotgenoten werd hij door Dierenwelzijn in beslag genomen vanwege verwaarlozing door zijn vorige eigenaars. De vachten van alle in beslag genomen wolfskezen waren zodanig vervuild en vervilt dat er voor velen, waaronder ook Flor, niets anders opzat dan de vacht eraf te scheren. Flor is een heel lieve hond en zijn plaats binnen de roedel was daardoor niet de beste. Zijn pootjes waren helemaal stuk gebeten door een aantal van de andere wolfskezen en
daardoor zal hij ook de rest van zijn leven blijven manken aan zijn linker achterpootje.
Wij zouden Flor een aantal weken verzorgen en opvangen voor Dierenplezier Zennevallei en mee op zoek gaan naar zijn gouden mandje. Deze weken werden door een gerechtelijke procedure echter een paar maanden...
Intussen deed Flor heel hard zijn best om te wennen aan hoe een & hondenleven & hoort te zijn en overwon hij heel wat obstakels. Hij sloot vriendschap met onze Engelse Cocker Zirko en kreeg na enige weken ook vertrouwen in ons als mensen. We hebben dan ook beslist dat hij zich niet weer eens aan een nieuw gezin hoeft aan te passen en hij heeft hier bij ons nu zijn definitieve thuis gevonden.
Eind juni heeft Flor zijn vriend Zirko helaas verloren. Zirko had een agressieve tumor op de milt en we hebben hem heel onverwacht en op een paar dagen tijd moeten laten inslapen. Dat was voor Flor alweer een heel moeilijk moment want Zirko was voor hem zijn steun en toeverlaat om de wereld te gaan ontdekken. Zonder Zirko durfde hij plots niet meer mee naar de paardenstallen of mee naar buiten om te gaan wandelen. Nu ongeveer een maand later begint het weer beter te gaan maar hij is nog wel heel onzeker.
Elke dag nog merken wij de nasleep van hoe hij werd verwaarloosd. Van oorontstekingen tot bepaalde darmparasieten die maar steeds weer de kop opsteken… Elke dag weer merken we dat hij geen zindelijkheidstraining kreeg en verplicht was om zijn behoefte binnen in huis te doen omdat hij niet werd uitgelaten. Flor wordt nog regelmatig behandeld door een osteopaat gespecialiseerd voor de behandeling van honden en door haar hulp kan hij intussen wel zonder de pijnstiller. Hij mankt nog een beetje maar veel minder dan vroeger.
Het is toch mooi dat hij en zijn 53 lotgenoten zich opnieuw durfden openstellen voor mensen en andere honden, ondanks de nare ervaringen uit hun verleden. Het is ook knap dat er zoveel verschillende gezinnen deze hondjes een nieuwe thuis hebben willen geven, ondanks het feit dat ze door hun verwaarlozing niet helemaal perfect zijn…
Wij hopen dat we samen met Flor nog vele mooie jaren krijgen om hem het verleden te laten vergeten en samen onvergetelijke verhalen te schrijven.
Update Flor 2023
Intussen maakt Flor al bijna 2 jaar deel uit van onze mensen- en dierenfamilie. Hij heeft zich aangepast om samen te leven met mensen, poezen en paarden. Beetje bij beetje is hij opgebloeid en soms krijgen we een gekke, speelse Flor te zien. Maar heel vaak zien we ook nog de achterdocht en de angst opduiken. Zo kan hij het ene moment door de koer racen, maar als er stress komt loopt hij direct terug op 3 pootjes en trekt hij zijn linker pootje helemaal op.
Zo valt het op dat hij bang is voor mannen die donker gekleed zijn, daar blaft hij telkens naar terwijl anderen dan weer gewoon naar binnen kunnen wandelen.
Een ritje met de wagen blijft een uitdaging, want door de stress heeft Flor niet altijd controle over zijn darmpjes en is hij niet altijd zindelijk in de auto. Ook een wandeling maken durft hij niet aan. Hij is heel bang
voor verkeer en ik heb de indruk dat hij zijn thuis niet wil verlaten (zal wel zijn omdat het hier goed en veilig is zeker).
Zijn zwakke plekjes zijn eten (natuurlijk) en borstelen. Daar wordt hij heel enthousiast van en daar kan hij ook enorm van genieten.Hij heeft intussen ook geleerd dat hij ’s avonds bij ons in de zetel mag liggen. Dat doet hij graag, maar dan ineens is het genoeg en gaat hij terug op de grond liggen.
De gedachte om er een jonge pup bij te nemen - na het heengaan van Zirko vorig jaar - hebben we intussen laten varen. We denken dat het niet goed gaat zijn voor Flor omdat Flor zelf heel inschikkelijk en onderdanig is en een pup dit al snel gaat doorhebben. Als er ooit een stabiele, volwassen hond op ons pad komt die door omstandigheden een nieuwe thuis zoekt, overwegen we wel om te proberen hoe hij daar op reageert. Misschien dat Flor dan wel weer opnieuw durft te gaan wandelen als hij kan vertrouwen op een nieuwe vriend.
Ook al zijn het maar kleine stapjes, Flor gaat er toch nog altijd op vooruit. We hopen dat hij vooral veel kan genieten van zijn leven bij ons en verder verwachten we eigenlijk helemaal niets van hem. De vriendschap die hij ons elke dag geeft compenseert ruimschoots zijn kleine tekortkomingen. We vinden het alleen erg jammer voor hem dat die angst toch onder de oppervlakte aanwezig blijft.
Vele groetjes en een pootje van Flor!
Update Zack
Ik wou al een tijdje een wolfskees vanwege hun rustige en lieve karakter. Op voorhand had ik me goed geïnformeerd over het ras en had ik contact met enkele fokkers in België. Toen ik het schrijnende verhaal las in de krant vond ik het heel erg wat de honden allemaal hebben meegemaakt.
Ik volgde hun verhaal in een keeshonden groep op Facebook en las dat ze rond december beschikbaar waren voor adoptie. Ik besloot me meteen kandidaat te stellen en met geluk ben ik uitgenodigd geweest voor een kennismaking bij het asiel in Ninove. Ze toonden me verschillende honden die eventueel geschikt zouden zijn. Als laatste kwamen ze bij twee kezen dat ze op een loop weide los lieten. De ene liep naar de andere kant en de andere liep meteen naar me. Hij sprong naar me en legde zijn voorpoten op mij en toen ik in zijn ogen keek, wist ik meteen dat het hem zou worden.
Tot mijn verrassing kreeg ik hem meteen mee. Ik had totaal niks van honden spullen in huis, we zijn dan onderweg naar huis naar een Aveve geweest om vlug wat spullen te halen. De autorit duurde effe en Zack stonk enorm van in het asiel te zijn. Heel de auto stonk en bovendien heeft hij onderweg overgegeven. Vandaar dat hij nog altijd de koosnaampje Stinky heeft.
Toen we thuis waren, heb ik wat honden deo op hem gedaan dat hij toch iets beter zou ruiken. Hij was heel angstig in het begin en verstopte zich in een hoekje. Door hem wat te lokken met eten bouwde hij snel vertrouwen op met mij. Na de eerste 3 dagen kwam hij bij mij zitten en kon ik hem strelen. Hij was natuurlijk niet zindelijk en kende niks van commando’s. Na een tweetal weken is hij dan naar de honden trimster geweest en was hij helemaal van kleur veranderd na een goede wasbeurt. De trimster gaf ook advies hoe ik zijn vacht wat kon terug laten herstellen en verzorgen na het feit dat hij werd geschoren. Het is bijna twee jaar geleden en zijn vacht is helemaal veranderd. Het is veel beter dan het was in het begin maar zal waarschijnlijk nooit helemaal herstellen.
Ondertussen was ik aan zijn training begonnen om nog verder zijn vertrouwen op te bouwen. Het
zindelijkheid duurde wel even. Hij heeft geleerd om mooi aan de lijn lopen en enkele basis commando’s. Ik merkte dat hij echt aan mij plakte. Hij had niet liever dat ik hem veel aandacht gaf en legde zijn poot op mijn knie als teken dat hij aandacht wou. Nog altijd is hij een grote knuffelkont. Na 3 maanden zijn we begonnen aan de hondenschool en leerde hij heel snel verschillende commando’s. Wij waren snel gestegen naar de B groep. Tegenwoordig is hij een gelukkige hond en glimlacht hij precies altijd. Het heeft veel tijd en geduld gekost om hem te helpen ontwikkelen tot een het hond die hij nu is. Alhoewel hij nog steeds angstig is rond mannen, kan dit te maken hebben wat hij in het verleden heeft meegemaakt.
Zack is echt mijn beste vriend geworden. Hij gaat overal mee waar dat hij mee mag en hou ik enorm
van hem.
Reactie plaatsen
Reacties